Moord – de getuigenis van Annemie

Impact
“Op het proces stopt de wereld om je heen. Je zit in een tunnel richting verdict. De dader krijgt uiteindelijk de straf die hij verdient: ‘moord met voorbedachte rade’. Voor justitie is de kous af, je hoort daarna niks meer. Als nabestaande blijf je verweesd achter met onbeantwoorde vragen. Je bent boos op alles en iedereen, je stevent tegen 100 per uur af op een inzinking.”

Bemiddeling
“De dader contacteerde op eigen initiatief Moderator. Ik kreeg op mijn beurt een brief met uitnodiging tot bemiddeling. Ik begreep niet meteen wat de bedoeling was, maar mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld. Mijn moeder en zus reageerden verontwaardigd. ‘Wat durft die man ons nu nog vertellen?’ Ze vonden zijn toenadering ongepast, maar ik zag hierin een kans voor mezelf. Misschien bracht dit gesprek wat ik nodig had om verder te kunnen met mijn leven. De bemiddelingsdienst ging stapje voor stapje te werk. Er werd met zorg geluisterd naar wat ik als nabestaande van de communicatie met de dader verwachtte. Ze drukten me op het hart dat ik het zelf echt moest zien zitten om in gesprek te gaan. De beslissing lag geheel bij mij.”

Ontmoeting
Geflankeerd door bemiddelaars Filip en Lien van Moderator en Bram, trajectbegeleider van de dienst Justitieel Welzijnswerk, trok Annemie naar het gesprek. “Ik voelde me heel rustig. Ik hoopte op een goed gesprek zonder verwijten, waarbij ik niet alles uit hem zou moeten sleuren. Ik voelde aan zijn handdruk dat hij banger was dan ik. Op het proces leek hij veel krachtiger. Hij zag er niet gebroken uit, maar alle uiterlijk vertoon was weg. Het was even wennen aan elkaar, maar het gesprek verliep oprecht, stijlvol en sereen. Hij behield zijn waardigheid, ik de mijne. Van het imago van stoere macho, manipulator en valse leugenaar bleef niet veel over.” Annemie voelde de kracht in zich naar boven komen om hem te laten voelen dat hij zich had laten manipuleren. “Dat hij zo stom geweest was. Ik zag hem wiebelen op zijn stoel! Ik denk dat hij nu beseft wat hij ons heeft aangedaan. Ik heb hem gezegd dat hij een moordenaar was. Dat kwam aan, hij huilde. Ik zei later in het gesprek ook dat hij na zijn straf een tweede kans verdiende. Ik sprak hem moederlijk toe en gaf zelfs goede raad. We hebben uiteindelijk twee uur en een half gesproken.”

Effect
Voor de start van de bemiddeling bleef Annemie steken in onbegrip en frustraties. Het gevoel dat nu overheerst is opluchting, want ze draagt die last niet meer mee. “Ik kan nu eindelijk een hoofdstuk afsluiten en verdergaan met mijn leven. Ik vind opnieuw energie om dingen aan te pakken en vooruit te kijken. Daar ben ik heel dankbaar om.”